Bir Garip Tiyatro Skeci

Gecelerin karanlığı gibi bir aydınlığın olsun,

sen senken,

Topal dedenin bastonu eksik olmasın koltuk altından,

Bir papuçunun bağsız bağcıkları gibi karma karışık olsun saçların,

Tokan bileğimde takılıyken,

Dudak çatlatan havalara karşı geliver,

Sigaranı rüzgarın içsin,

Soğuk yel ense kökünden içeri essin,

Serinliğinle fersah fersah ferahla,

üşütüp hastalandığında serzenişte bulun rüzgara,

bunu yaparken dudakların yardımıyla benzet nefesini rüzgara,

kenarda flüt çalan çocuğa ver çebindeki tüm bozuklukları,

bozulmamak için boz kendini,

Et parçaları sarsa da etrafını,

et parçalarının parçası olduğunu hatırla,

Çıkma everestin en tepesine,

aldanma ayaklarının yürüdüğüne,

poyraza sırt çevirme çılız bir fidan gibi,

göğüsle köklü bir ağaç gibi.

Üşütme kaleminin mürekkebini,

nefesini harca, çözülsün içi,

bir oh desen dünya değişecek nefesinde,

geç kara camın karşısına,

bakadur yarattığın varlığa,

yontmak senin elinde hala,

geçmemiş hiç birşey, geç kalınmamış adıma..