MEFİSTO

Bir zararı bölmek adına atılmış tüm adımların doğruluğunu sorgulamayı

bırakmalı mı insan?

Bıraktığı zaman mı varıyor gerçeğe sizce?

Düşünmenin, sorgulamanın olur mu zararı yanlışı?

Her durumun içerisinde hep bi sorgunun olduğu, mutlak doğru arayışı içinde olduğu

bir süreç içerisinde insan; ne gariptir ki her şey durulunca fark ediyor aslında

mutlak gerçeğin olmadığını, onlarca ihtimalin arasında yaşayıp

kaderin önüne cıkartacağı mutlak mutluluğun senaryosunu kurgulamakta aklı başında sandığı insan,

Şaşıracağımız ne çok senaryo var.

Diyorum ya derya deniz ihtimaller arasında geçiriyoruz hayatı,

Hep bir şeyin peşindeyiz, bize ait olmayanın, olması için harb ettiğimiz, savaştıkça kaybettiğimiz.

Uğruna kanlar döktüğümüzün önünde diz çökmeden durabilmek ne güç,

Savaştığın şey uğruna yitirdiğin kendin,

Ne güçsüz etmişsin kendini, kendine,

İnsan yaşamamalı bir başkası için,

İnsan yaşatmalı bir diğerini,

İnsan yaşamaya başlar,

İnsan yaşattıkça yaşar,

Bu yol kolay değil,

Bir geminin dümeninde sabitsin,

Dalgaların düşmanın olduğunu düşündüğün bir çok nokta var,

Ne büyük yanılgı dostunu görememekte insan, sanmakta hep, var olmak gerçeği.

Asıl düşmanı görmemektesin,

O, güvertede bir yerde,

Ağır ağır yürümekte,

Palazlanmış elindeki kırbacı,

Usul usul girmekte yamacına,

Nasıl görmez insan celladını Allah aşkına,

Geri çekilip süzünce olanı biteni,

Geçmiş geçmemiş olsadır dert binenin söylemi,

Her bir iş geçmiştir kendiliğinden,

Asıl yol burdadır işte,

Ulaşmak kendine,

Ne zorsun sen,

Ne zor bir sınav olmuşsun kendine,

Çözümlerinin için de olduğunu bilsende,

Nasıl uzaklaşmışsın cevabından,

Bir hışım dalmak istesende,

Kendine kapattığın kapılar kitlenmiş üzerine,

Kendine yalvarmaktasın iyiden iyiye,

Yardım et diyen çığlıklarınla

sağır olacaksın baksana aynaya,

Nerede diye delirmektesin,

Anahtarları taşıyan ufaklığın,

Ulaşmaktasın ama ona,

İnan bana,

Gözlemekte seni,

Günden güne, Olmak seninle birlikte

Bak, zafer tohumları ekildi günden güne,

Mefisto vari celladın,

İtekledi seni kendine,

Ardı ardına çarptıkça açılacak kapıların,

Bakacaksın onların ardına,

Teşekkürler mefisto,

Beni benimle buluşturdun..

Şükranlarımı sunuyorum,

Sarılıyorum kendime,

Altın kuralınn içimde olduğunu

Bildikçe,

İlerliyorum Dalgarın içinde,

Dümen sağlam,

Bıraktıramaz hiç kimse,

Zafer naraları atıyorum,

Dalgarın serinliğinde,

Ve biliyorum,

Karanlık bulutların ötesinde

Bir mavilik, Maviliğin ardında olan güneşide..