Medusa

Koskoca Dünya'nın küçücük bir kentinde, küçücük bir odasında, sıska vücudumun işlevsiz beynimde, tutarsız düşüncelerimde seni düşlediğim, seni düşündüğüm için özür dilerim.

Kafamın odacıklarında seni aramaktan değil seni bulamamaktan yoruldum..

Aynı şarkıyı tekrarlamaktan, zifiri karanlığımı yüceliğinle etrafımı aydınlatan güneşim olmadığın halde güneşim olduğunu günde 41 defa kendime söylemekten, anlamsızlıktan, sisli havalardan, engin denizlerde kan kokusu almış köpek balıklarıyla arkadaşlık kurmaktan, beni bir senaristten eksik kılmamandan çok yoruldum. Koşmaya aşık oan bu insanın, sana koşmaya başladığı 2. dakikasında tıkandığını farketmesi kadar acınasıydı belki de şaşırtıcıydı ama en çokta hayal kırıcıydı. Bunların hepsinden çok yoruldum, yoruldum ama suçlusu sen değildin hiçbir zaman çünkü alıkoyamadım kendimi aynı şarkıyı tekrarlamaktan, köpek balıklarıyla arkadaşlık kurmaktan, vazgeçemedim gece yarısı etrafımı saran puslu havalardan.

Tıkanışlığımı aldırış etmeden koşmaya devam etmemdi aslında en büyük savaşım.

Aslında ben bu olanların tümünün müptelasıydım.