Rapunzel v2

Özgür müsün gerçekten?

Seni oluşturan tüm parçaların birleşiminde sen mi karar veriyorsun cidden kararlarında?

Karalamalardan korkan bir dümen tutucusuna benziyorsun daha çok.

Her dalgayı hesaba mı katıyorsun yoksa dümeni tutarken?

Kaçınmaktan mı kaçıyorsun dalgalardan.

Yaşamak için mi tutuyorsun dümenini yoksa doğru olduğunu düşündüğün için mi?

Dümencisin değil mi sen, tutman gerekir çünkü.

Beklentileri o yönde çünkü.

Kaybolma korkusu mu var içinde.

Kaybediyorsun kendini.

Koskoca geminin kaptanısın, aranmaktasın.

Buldum sandığında kaybolmakta kendin.

Nasıl bir yol bu bir batıyor bir çıkıyor nefes alıp tekrar batıyorsun suyun üzerindeyken.

Buluyorsun tekrar kendini. Karşında duruyor. Elinde bir kırbaç.

Bir mühtehzi gülümsemeyle karşı karşıyasın.

Aşina olduğun bir süliet, her sabah yansımasında gördüğün.

O, kendini bulamadığın koskoca gemiyi dar ediyor elindekiyle.

Korkudan titremekte bedenin,

Her temasında ki çığlıklarınla besleniyor.

Senden gidiyor kendine alıyor, farkediyosun bedeninin eridiğini.

Kabul etmekten kaçıyorsun bu denli seçimi.

Manadan uzak fiziken yok oluşunu sezinliyorsun.

Değeri olmuyor yalanlamalarının,

Akan her göz yaşı aslında senin silahın.

Yakmakta o yangını, söndürmekte usulca.

Usulca yaşamak istedin, zararsız ziyansız.

Zarar ziyan olduğun için insana, çıktın insanlıktan.

Kaçmışsın kendinden varmışsın uzağa,

Suclamakla yetindin kendine, görebildin gerçeği,

Ne gemiye kaptan olabildin, ne de binebildin.

Kaçmıştı artık, elindeydi silahı.

Tek kurtuluşun gözlerinde saklıydı.

Yapacakların belli, korkuların yüksekteydi.

Eksik olduğunu kacıncı hissedişinse

Olacak yine zaferin senin elinde.

Onca mücadeleyi vermemişsen kendin için..

Bazen ne kadar sıkı tutarsam o denli korurum düşüncesiyle hareket ettiğiniz olmuştur.

Muhtemelen ebeveynlerimizin düşündüğü şey de budur.

Bende düştüm böyle bir duruma, farketmem uzun sürdü herhalde.

Unuttum kendimi. Arıyorum hala.

Tercüman arıyorum duygularıma.

Duyguları bırakıyorum bir kenara ve yol alıyorum mantığa

İçimdeki o çocuğa nasıl da davranıyorum arsızca.

Gerçekten, gerçekleri ayırt edemediğimi düşündüğüm noktada,

Mücadele içinde mi gelecek isteklerimiz.

Akışın huzurlu kollarına mı bırakmalı kendimizi.

Sonunu mu başını mı düşünmeli.

Maalesef ki unutulmayan güneşin değil doğuşu

hatırlanıyor hep batışı.

Ben yaptıklarımla var oldum,

Yapamadıklarımda da o yine bendim.

Daha iyisine el açmadım,

Benimle olana sarıldım.

Çünkü dirayetsiz olmazdım

Güçsüz kalmamam gerekliydi

Görev edindim. Yanlışı ben burda kendime ettim.

Gördüm gerçeği,

Ulaşmak tek çare kendine,

Hüznü alıştıracağım kendime,

Mutluluk gelirse ne mutlu bizlere,

Nostaljiyi yaşatacağım kendime izninizle.

Sarmalamak istedim.

Başaramadım mı demeliyim

Denedim mi bilmiyorum.

Gönlümüz güzel olsun.

İyiyi düşünelim, bizi biz yapanı bilelim kendimizde kalabalık olalım. Başkasında değil.